Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim zdecydujesz się na kota

Należący do rodziny ssaków kot domowy popularnością dorównuje psu. Ceniony przez ludzi z różnych powodów jest ulubionym zwierzątkiem domowym. Jesteś zainteresowany zakupem lub adopcją tego sympatycznego zwierzaka. Sprawdź, co wiesz na jego temat.

Koty to wyjątkowe stworzenia. Mądre, piękne i pełne gracji zwierzęta, które pomimo swojego przywiązania do właściciela pozostają dzikie i niezależne. W przeciwieństwie do psów nie kochają bezwarunkowo, na ich sympatię trzeba sobie zasłużyć.

Popularność kotów stale rośnie. Obecnie zamieszkują niemal w każdym miejscu. Na całym świecie prowadzone są hodowle specjalizujące się w określonych rasach. Najbardziej popularne rasy to koty: brytyjskie, rosyjskie, syjamskie oraz perskie. Z uwagi na popularność tych pięknych zwierząt tworzone są coraz to nowsze hodowle specjalizujące się w określonej rasie. Pieczę nad tym sprawują międzynarodowe organizacje zrzeszające hodowców i wyznaczające standardy danej rasy.

Kot domowy – pochodzenie

Pochodzenie kota domowe nie do końca zostało wyjaśnione. Zakłada się, że zostały udomowione ok. 4000 lat p. n.e. w Nubii. W Egipcie pierwsze zapiski na temat kotów pojawiły się około 2000 lat p. n.e. Inne teorie głoszą, że kot został udomowiony 9500 lat p. n.e. oraz 11 000 lat p. n.e. Badania wciąż trwają, wiec z czasem naukowcy ustalą jedną datę. Z uwagi na wiele niejasności dotyczących pochodzenia tych ssaków, nie ma jednej, zgodnej teorii na temat ich wywodzenia się.

Jedna, z licznych teorii, zakłada, że koty domowe pochodzą od kota błotnego (felis chaus). Inne z kolei, że od kota bengalskiego (prionailurus bengalensis), kota nubijskiego (felis lybica) i żbika (felis silvestris). Po analizie wszystkich zebranych danych naukowcy stwierdzili, iż przodkiem kota domowego jest kot nubijski, którego bezpośrednim przodkiem jest kot abisyński. W roku 1758 kot domowy otrzymał łacińską nazwę felis catus.

Anatomia i dieta kota

Kot domowy to wyjątkowy łowca. Smukły, gibki, silny i bardzo elastyczny potrafi bezszelestnie podejść swoją ofiarę. Wyposażony w futro chroniące go przed chłodem i przegrzaniem spędza dużo czasu na polowaniu. Jako typowy mięsożerca wyposażony jest w silne mięśnie, ostre zęby i pazury. Jego krótki przewód pokarmowy przystosowany jest do trawienia mięsa. Umięśniony przełyk kota pozwala mu zwrócić spożyty posiłek na zawołanie. W ten sposób zwierzęta pozbywają się ze swojego żołądka zalegającej, szkodliwej treści pokarmowej.

Mózg kota umożliwia mu odbieranie i analizowanie bodźców z otoczenia a bystry wzrok lokalizację potencjalnej ofiary. W przeciwieństwie do ludzi nie potrzebują mocnego światła, aby dostrzec szczegóły. Wystarczy im minimalne oświetlenie, w którym ich zmysł wzroku nie ma sobie równych. Sprawne, silne i obdarzone wyjątkową równowagą, utrzymywaną za pomocą ogona, mogą chodzić po wąskich krawędziach, bez obawy utraty równowagi. Koty wyposażone są też w bardzo dobry słuch, dzięki któremu mogą usłyszeć skrobiącą mysz i inne dźwięki niesłyszalne dla człowieka.

Kształty i rozmiary kota domowego

Koty domowe różnią się od siebie budową, kolorem futra i kształtem oczu i głowy. Ich wzrost nie jest tak zróżnicowany (poza niektórymi rasami) jak u psów i wynosi ok. 30-40 cm, a waga dorosłego osobnika nie przekracza zazwyczaj 7 kg. W przeciwieństwie do psów u kotów można wyróżnić trzy zasadnicze rodzaje sylwetki. Pierwsza z nich to krępa budowa ciała – masywne łapy, spłaszczony pyszczek i spłaszczona okrągła głowa. Druga to muskularna budowa ciała – średnio wydłużony pyszczek i średniej długości łapy. Trzecia sylwetka charakteryzuje się smukłą budową ciała – małą głową i stosunkowo długim pyszczkiem.

Wygląd – futro, oczy i uszy

Koty w zależności od rasy, z jakiej się wywodzą, mogą być rozmaicie ubarwione. I tak np. koty perskie jednokolorowe są: niebieskie, czarne, białe, rude, szynszylowe i kremowe. Pręgowane są niebiesko-kremowe i dymne. Zwierzęta o ubarwieniu marmurkowym są: rude, srebrzyste, brązowe, a trójkolorowe są szylkretowe i szylkretowo-białe.

Koty europejskie krótkowłose mogą być pręgowane (rude, srebrzyste, brązowe) i marmurkowe (rude, brązowe i srebrzyste). Bardzo często można spotkać zwierzęta jednokolorowe np. białe, rude, czarne i kremowe oraz niebieskie. Koty nagie (sfinksy) mogą mieć wszystkie kolory, w tym biały.

Oczy u kotów mogą mieć zróżnicowany kształt i kolor. Najczęściej spotyka się zwierzęta o oczach: żółtych, pomarańczowych, zielonych i niebieskich. Bardzo rzadko można zobaczyć zwierzęta o oczach różnobarwnych. Oczy w zależności od rasy mogą być okrągłe, w kształcie migdała, skośne lub lekko wyłupiaste.

Zachowania i długość życia

Mruczenie kota nie zawsze jest oznaką zadowolenia. Przeważnie mruczą, kiedy są zadowolone np. podczas głaskania. Jednak zdarza się, że chore, cierpiące zwierzęta mruczą. Dźwięk ten przynosi im ukojenie w boleściach i chorobie. Należy też pamiętać, że kot to nie pies a machanie ogonem nie oznacza zadowolenia. Wprost przeciwnie. Im szybciej macha ogonem, tym większy poziom jego złości i frustracji.

Średnia długość kota żyjącego w domu i niewychodzącego wynosi ok. 15 lat. Zwierzęta wychodzące żyją krócej. Narażone na konflikty z innymi kotami (szczególnie te niekastrowane) i na inne zagrożenia cywilizacyjne m. in. na wypadki samochodowe średnio dożywają do 3 lat. Aby zapewnić im bezpieczeństwo, najlepiej wykastrować kota i wysterylizować kotkę. Tak zabezpieczone zwierzę nie będzie oddalało się za bardzo w poszukiwaniu przygód i partnera. Tym samym zwiększy się jego szansa na dłuższe życie.

Koty to zwierzęta inteligentne. Uczą się i zapamiętują bardzo szybko. Potrafią opanować wiele pożytecznych dla siebie sztuczek. Wykorzystują je, aby osiągnąć swój cel np. dobranie się do ulubionych przysmaków. Sprowadzając pod swój dach to piękne zwierzę, warto poświęcić mu trochę czasu i nauczyć go poprawnego zachowania. Nauczony czystości i innych prawidłowych zachowań pupil, będzie idealnym towarzyszem w codziennym życiu.